به نقل از «خبرآنلاین»

استرس مزمن چگونه بر الگوی غذایی افراد تأثیر می‌گذارد؟

تاریخ انتشار: ۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۲۰۱۰۸

با توجه به اینکه استرس مزمن نیازهای متابولیک بدن را افزایش داده و استفاده و دفع بسیاری از مواد مغذی را افزایش می‌دهد، اگر فردی از رژیم غذایی مغذی استفاده نکند، ممکن است کمبود برخی ریزمغذی‌ها برایش رخ دهد. استرس همچنین یک واکنش زنجیره‌ای از رفتارها را ایجاد می‌کند که می‌تواند بر عادات غذایی تأثیر منفی بگذارد و منجر به سایر مشکلات سلامتی شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

باید توجه کرد که استرس تقاضای بیشتری برای اکسیژن، انرژی و مواد مغذی در بدن ایجاد می‌کند. با این حال افرادی که استرس مزمن را تجربه می‌کنند، ممکن است هوس غذاهای آرامش‌بخش مانند تنقلات یا شیرینی‌های بسیار فرآوری‌شده را داشته باشند که چربی و کالری بالایی دارند، اما مواد مغذی کمی دارند. افرادی که استرس دارند ممکن است زمان یا انگیزه لازم برای تهیه وعده‌های غذایی مغذی و متعادل را نداشته باشند یا ممکن است از خوردن وعده‌های غذایی خود صرف نظر کنند یا فراموش کنند.

در عین حال استرس می‌تواند با ایجاد خواب سبک‌تر یا بیداری‌های مکرر، خواب را مختل کند که منجر به خستگی در طول روز می‌شود. برای مقابله با خستگی روز، افراد ممکن است از برخی موادغذایی محرک‌ برای افزایش انرژی مانند کافئین یا میان‌وعده‌های پرکالری استفاده کنند. در هنگام استرس حاد، هورمون آدرنالین اشتها را سرکوب می‌کند، اما با استرس مزمن، سطوح بالا کورتیزول ممکن است باعث هوس، به ویژه برای غذاهای سرشار از قند، چربی و کالری شود که ممکن است منجر به افزایش وزن شود. کورتیزول به تجمع چربی در ناحیه شکم کمک می‌کند که به آن چاقی مرکزی نیز می‌گویند که با مقاومت به انسولین و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی عروقی و برخی سرطان‌های سینه مرتبط است.

بنابر اعلام دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، برای کمک به کنترل استرس توجه به نکات زیر توصیه می شود:

- داشتن رژیم غذایی متعادل: یک رژیم غذایی متعادل از سیستم ایمنی سالم و ترمیم سلول‌های آسیب دیده حمایت می‌کند و انرژی اضافی مورد نیاز را برای مقابله با رویدادهای استرس‌زا فراهم می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد که غذاهای خاصی مانند چربی‌های امگا ۳ (گردو و روغن ماهی)، سبزیجات و میوه‌ها به تنظیم سطح کورتیزول کمک می‌کنند. اگر به دلیل خستگی یا مشغله زیاد برای تهیه وعده‌های غذایی در خانه، اغلب به فست فودها اعتماد می‌کنید، برای وعده‌های غذایی برنامه‌ریزی در نظر بگیرید؛ تمرینی که می‌تواند در طولانی‌مدت به صرفه‌جویی در زمان، اطمینان از متعادل‌تر شدن وعده‌های غذایی سالم و جلوگیری از افزایش وزن کمک کند.

- آگاهانه غذا خوردن: وقتی استرس داریم، سریع غذا می‌خوریم بدون اینکه متوجه شویم چه چیزی یا چقدر می‌خوریم که این موضوع می‌تواند منجر به افزایش وزن شود. شیوه‌های تغذیه آگاهانه با تشویق به نفس‌های عمیق، انتخاب‌های متفکرانه غذایی، تمرکز توجه بر روی وعده غذایی و جویدن آهسته و کامل غذا با استرس مقابله می‌کند. این کار لذت بردن از غذا را نیز افزایش می‌دهد و هضم را بهبود می‌بخشد. خوردن آگاهانه همچنین می‌تواند به ما کمک کند متوجه شویم که چه زمانی غذا می‌خوریم نه به دلیل گرسنگی فیزیولوژیکی، بلکه به دلیل آشفتگی روانی، که ممکن است ما را به خوردن بیشتر به عنوان مکانیسم مقابله سوق دهد.

- تمرین منظم: فعالیت بدنی به کاهش فشار خون و سطح هورمون استرس کمک می‌کند. ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی باعث افزایش تنفس و ضربان قلب می‌شوند. به طوری که اکسیژن بیشتری به سلول‌های بدن می‌رسد. این باعث کاهش تنش در عضلات از جمله قلب می‌شود.

- مدیتیشن یا تکنیک‌های تنفس عمیق: تنفس سریع و کم عمق و افکار نامنظم در پاسخ به استرس رخ می‌دهد. بنابراین، برای کاهش تنش عضلانی، کاهش ضربان قلب و آرامش ذهن، نفس‌های عمیق و آهسته بکشید. هر زمان که احساس استرس کردید، به آرامی نفس بکشید و بر هر تنفس درونی و بیرونی تمرکز کنید. از طریق این عمل ساده، سیستم عصبی پاراسمپاتیک شما فعال می‌شود و می‌تواند به شما کمک کند آرام شوید. اگر راهنمایی می‌خواهید، این تمرین تنفس آگاهانه کوتاه را امتحان کنید. علاوه بر این، تمرینات خاصی مانند یوگا بر تنفس عمیق و تمرکز ذهن تأکید دارند.

- مشاوره سلامت روان یا سایر حمایت‌های اجتماعی: احساس تنهایی می‌تواند استرس را افزایش دهد. در زمان تنهایی با یک فرد مورد اعتماد صحبت کنید. اغلب، فقط درک اینکه تنها نیستید و احساسات شما غیرعادی نیستند، می‌تواند به کاهش استرس کمک کند.

- تمرین تعادل بین کار و زندگی: از تعطیلات و زمان شخصی خود استفاده کنید. فرار دوره‌ای از فشارهای کاری می‌تواند برای کاهش استرس، افزایش بهره‌وری و کاهش خطر بیماری‌های جسمی و روانی که با فرسودگی شغلی مرتبط هستند، معجزه کند. حداقل یک بار در هفته فعالیت‌های سرگرم‌کننده را برنامه‌ریزی کنید. باغبانی (کاشتن گیاهان در گلدان‌های کوچک از جمله پونه کوهی، آویشن، ریحان)، مطالعه، لذت بردن از موسیقی، ماساژ، پیاده‌روی در طبیعت و پختن غذای مورد علاقه نمونه‌هایی از فعالیت‌های کاهش استرس هستند.

- بهداشت خواب: استرس می‌تواند باعث افزایش حس هوشیاری شود که شروع خواب را به تاخیر می‌اندازد و همچنین باعث قطع خواب در طول شب می‌شود و می‌تواند مانع از ورود فرد به مراحل خواب عمیق شود که در آن بدن بافت را ترمیم و رشد می‌کند و از سیستم ایمنی سالم پشتیبانی می‌کند. هفت تا ۹ ساعت در شب بخوابید. کنترل استرس از طریق سایر نکات ذکر شده در بالا نیز می‌تواند کیفیت خواب را بهبود بخشد.

بیشتر بخوانید: خواص شگفت‌انگیز زیتون برای سلامتی

۳۵۲۳۶

کد خبر 1759060

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: استرس سلامت خانواده وعده های غذایی استرس مزمن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۲۰۱۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آمار باورنکردنی بیماران مبتلا به دیابت در کشور

دکتر حسام‌الدین علامه با بیان اینکه آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد دیابتی‌ها در مدت‌زمان بیماری، به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند، افزود: حدود ۱۵ درصد افراد دیابتی به زخم پا دچار می‌شوند و ۱۵ درصد این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه می‌کنند.

به گزارش ایسنا، وی با بیان اینکه زخم‌های مزمن ۳ دسته «عمده» و یک دسته «نادرتر» دارند، اظهار کرد: زخم‌های دیابتی در صدر دسته «عمده» قرار می‌گیرند؛ زخم‌های دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد می‌شود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا می‌شوند.

وی با بیان اینکه زخم‌های عروقی دومین عامل ابتلا به زخم‌های مزمن هستند، اظهار کرد: زخم‌های عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم می‌شوند. بررسی‌ها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخم‌های شریانی است. همچنین زخم‌های وریدی به دلایل نارسایی‌های عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد می‌شود. چاقی، نارسایی‌های قلبی‌عروقی و برخی از سرطان‌ها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد می‌کنند نیز سبب ابتلا به زخم‌های مزمن وریدی می‌شوند.

علامه با بیان اینکه سومین عاملی که منجر به زخم‌های مزمن می‌شود، زخم‌های «فشاری» یا «بستر» هستند؛ افزود: طبیعی است که تعداد سالمندان یک جامعه با افزایش شاخص امید زندگی زیاد می‌شود. در چنین شرایطی، انتظار داریم بیماری‌هایی که منجر به استراحت مطلق سالمندان می‌شود به ویژه در سالمندانی که سکته کرده‌اند و دارای اختلالات حرکتی هستند و یکجانشین شده‌اند، منجر به زخم بستر یا فشاری شود. همچنین افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار در یک وضعیت خاص قرار می‌گیرند، اغلب دچار زخم مزمن می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره زخم‌های مزمن «نادر» نیز گفت: برخی از سرطان‌ها منجر به زخم‌های مزمن می‌شوند که این زخم‌ها جزو موارد نادر زخم‌های مزمن هستند. همچنین برخی از بیماری‌های صعب‌العلاج می‌توانند زخم مزمن ایجاد کنند.

وی با بیان اینکه برآورد‌ها بیانگر این است که حدود ۰.۸ تا ۱.۵ درصد از افراد جامعه به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند، خاطرنشان کرد: آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد از دیابتی‌ها در مدت‌زمان بیماری، به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند. در حال حاضر، ۷ میلیون دیابتی در کشور زندگی می‌کنند؛ با توجه به جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور و احتمال ابتلای ۱۵ تا ۳۴ درصدی دیابتی‌ها به زخم پای دیابتی باید گفت به شرط در نظر گرفتن دیابت اثبات شده در حداقل ۷ میلیون نفر از جمعیت کشور، آنگاه حدود ۵۰ درصد از این افراد به «نوروپاتی» مبتلا می‌شوند.

مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی منجر به بی‌حسی ناحیه پا می‌شود؛ در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما و آسیب‌های وارده به پا نمی‌شوند، بلکه فرایند درمان بیماری به دلیل مشکلات حسی و خون‌رسانی نامناسب کاهش می‌یابد.

وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز، گفت: حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار می‌شوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه می‌کنند. درجات قطع عضو زخم پای دیابتی شامل قطع یک بند انگشت تا قطع کامل پا می‌شود. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمار و ارقام مربوط به قطع عضو زخم پای دیابتی می‌توان گفت، حدود ۲۰۰۰ نفر در کشور به صورت سالانه درجاتی از قطع عضو پا را تجربه می‌کنند.